அவள் பின்னால் வந்தவன், “உனக்கு சமைக்க தெரியுமா?”என்று கேட்டான்.
“நன்றாக சாப்பிட தெரியும். ஏதாவது ஒன்று தெரிந்திருந்தால் போதும்தானே. எனக்கு பேராசை பிடிக்காது. அதனால் சமையலை பழகவில்லை..” என்றாள் நகைத்தபடி.
“இந்த வாய்க்கு ஒன்றும் குறைச்சல் இல்லை”
“ஆமாம். என்னுடைய வாய் அழகிய வாய். அதிலே எதுவும் குறைச்சல் இல்லைதான். எப்படி கண்டு பிடித்தீர்கள்? நீங்கள் ஓரளவு கெட்டிகாரன் என்பதை நான் ஒத்துக்கொள்கிறேன்!” என்றவளின் தேனூறும் இதழ்களில் அவன் பார்வை மையம் கொண்டது.
தேநீருக்கு தண்ணியை கொதிக்க வைத்தவள், அவனிடம் இருந்து எந்த பதிலையும் காணாது போகவே ‘என்ன சத்தத்தை காணோமே’ என்று நினைத்தபடி திரும்பினாள். முகம் அந்தி வானமாய் சிவந்தது அவனின் பார்வையில்.
தலையை குனிந்தவள் அவனை திசை திருப்பும் பொருட்டு, “நீங்கள் விறாந்தையில் இருங்கள். நான் டீ கொண்டுவருகிறேன்.” என்றாள் மெல்லிய குரலில்.
அவளை நெருங்கியவன், அவளின் இரண்டு கைகளையும் பிடித்து தன்னருகே இழுத்து, தானே அவளின் கைகளை தன் இடுப்பை சுற்றிப் போட்டான்.
எதுவும் செய்ய முடியாது தவித்து நின்றவளின் மதி முகத்தை கைகளில் ஏந்தி, “தேன் சுவை தரும் இதழ்கள் இங்கிருக்க எனக்கு எதற்கு டீ” என்றபடி தன்னுடைய பெரு விரலினால் அவளின் ஈர உதடுகளை வருடினான்.
தேகமெங்கும் சிலிர்க்க, மொழியறியா மனுஷியாய் அவனையே வட்ட விழிகள் விரியப் பாத்திருந்தாள். தன் மயக்கம் கொண்ட விழிகளை அவளின் விழிகளுடன் விளையாட விட்டவன், அவளின் உதட்டருகே குனிந்து பின்னர் சற்றே நிமிர்ந்து, “தேன் சுவையறிய அனுமதி உண்டா?” என்றான் கிறங்கிய குரலில்.
இது கூடாது என்று அவளின் பெண்மை உணர்த்திய போதும்,
ரோஜா நிறம் கொண்டிருந்த அவளின் முகம் அடர் சிவப்பினை கடன்வாங்க அவனின் பார்வை வீச்சை தாங்கமுடியாது அவளின் இமைக்குடைகள் தன்சோடியுடன் சாய்ந்துகொண்டது.
சாய்ந்த இமைகள் சம்மதத்தை சொல்ல, ஈரம் தோய்ந்த அவளின் இதழ்களை அவனுடைய உதடுகள் அணைத்துக்கொண்டது.
மென்மையாக ஆரம்பித்தவனின் இதழ் முத்தம் வன்மையான யுத்தமாக மாறியபோது தளிர் உடல் தாங்காது தொய்ந்துபோனாள் வதனி. அவளின் தொய்ந்த மேனியை தன் கரம்கொண்டு தாங்கியவன், தீராத் தாகம் கொண்டவனாய் அவளின் இதழ்களுக்குள் புதைந்துபோனான்.
முடிவில்லா முதல் முத்தம் கொடுத்த மயக்கத்தில் தங்களை மறந்திருந்த அந்தக் காதலர்களை கலைக்கும் எண்ணம் காற்றுக்கு கூட வரவில்லை போலும்.
தடுப்பார் இன்றி துடிப்புடன் கலந்த உதடுகளுக்கு இளைப்பாறும் வேளை வந்தபோது, இணைந்திருந்த நேரம் எவ்வளவு என்பதை கணக்கிடவே முடியாமல் போனது.
தன் இதழ்களை விருப்பமின்றியே பிரித்த இளாவுக்கு, அப்போதும் கண்மூடி தன் தோள் சாய்ந்திருந்தவளை பார்க்கையில் முகத்தில் ஏனென்று அறியா நிறைவு!
இயல்பில் ரோஜா நிறம்கொண்ட அவளின் அழகிய உதடுகள் இப்போது சிவப்புநிறம் கொண்டு சிவந்திருந்த விதமே அவை தன்னிடம் பட்ட பாட்டை சொன்னது. முகத்தில் சிறு புன்னகையுமாய் கண்களில் காதலுமாய் அவளின் நொந்திருந்த உதடுகளுக்கு மிக மிக மென்மையாய் தன்னுடைய உதடுகளால் ஒத்தனம் கொடுத்தான் இளா.
காயம் செய்தவையே மருந்திட்ட மாயம் அழகாய் நடந்தேறியது!
அப்போதும் கண் திறவாமல் அவன் தோள் சாய்ந்திருந்தவளை சண்டைக்கு இழுக்கும் விதமாய் அவளின் காதருகில் குனிந்து,
“யாரோ தன்னை தொடக்கூடாது என்று சொன்னார்களே. உனக்கு தெரியுமா வது, அது யாரென்று???” என்றான் குறும்புக்குரலில்.
சட்டென்று கண்களைத் திறந்து அவனின் மலர்ந்திருந்த முகத்தை காதலும் வெட்கமும் போட்டி போடப் பார்த்தவளை,ஆசையுடன் பார்த்தான் அவன்.
“இப்படி பார்த்து என் நிலைமையை இன்னும் மோசமாக்காதே வது” என்றான் கிசுகிசுப்பான குரலில்.
அவனின் மார்புக்கூட்டுக்குள் புகுந்தவளை வலுக்கட்டாயமாக நிமிர்த்தியவன், “அது என்ன எப்போது பார்த்தாலும் என் மார்பிலேயே சாய்ந்து கொள்கிறாய்?” என்றான்.
“எனக்கு மிக பிடித்த இடம் அதுதான்…” என்றாள் வெட்கத்துடன்.
மகிழ்வாய் சிரித்தபோதும் “ஏன்டா?” என்றான் காதல் பொங்க.
“தெரியவில்லை…”
“சரி. எப்படி தெரிந்துகொண்டாய்?”
“எதை தெரிந்துகொண்டேன்?” என்றாள் புரியாமல்.
“அதுதான்… என் நெஞ்சம் தான் உனக்கு பிடித்த இடம் என்பதை?” என்றவனிடம் கிறங்கிய விழிகளை திறந்து,
“உங்கள் நெஞ்சுக்கூட்டுக்குள் இருப்பது என் இதயம். அதனால் அவ்வப்போது அதனை சுகம் விசாரித்துக்கொள்கிறேன்.”என்றவள் அவனின் மார்பினை தொட்டுக்காட்டி,
“இது எனக்கான இடம். அதனால் எப்போதும் அதற்குள் புகுந்துகொள்கிறேன்” என்றாள் காதலில் குரல் மயங்க.
“எந்தக் காரணதிற்காகவும் இந்த இடத்தை நீங்கள் யாருக்கும் கொடுக்க கூடாது. எனக்கு மட்டுமே சொந்தமானது….” என்றாள் அவனின் முடிகள் நிறைந்த மார்பினை தடவியபடி.
