ஒன்றும் சொல்லாமல் கேட்டுக்கொண்டார் மனோன்மணி. இரத்தப்பசையிழந்த மகனின் முகம், பெற்றவர்களின் முன்னால் மனைவியிடம் கைநீட்டி விட்டோம் என்கிற வேதனையோடு அவன் போன காட்சியே அவர் கண்ணுக்குள் நின்று வதைத்தது. கணவ...
அன்றிலிருந்து சுந்தரேசனின் வாழ்க்கையில் சின்ன சின்ன சண்டைகளும், முகத் திருப்பல்களும் அடிக்கடி நடக்க ஆரம்பித்தன. லலிதா முகத்தை நீட்டிக்கொண்டு திரிய, சுந்தரேசனின் முகத்தில் களைப்பு, சோர்வோடு சேர்த்து வி...
அந்தப் பூமுகம் கன்றிச் சிவந்திருப்பதைப் பார்க்க ஒரு வக்கிர திருப்தி லலிதாவுக்கு. உன்னுடைய இடம் எது என்று தெரிகிறதா என்பதுபோல் குறிப்புணர்த்தினார். அவரைப் பார்த்து மெலிதாகப் புன்னகைத்தார் புவனா. “அவர் ...
அன்று மாலை சுந்தரேசன் குடும்பம் கருப்பனின் வீட்டுக்கு வந்திருந்தார்கள். வேனில் வந்து இறங்கியவர்களைக் கருப்பனோடு சேர்ந்து நான்கு பெண்களும் வாசலுக்கே வந்து வரவேற்றார்கள். “மாமா, மாமி வாங்கோ! வாங்கோ!” என...
இப்போதும் பொம்மைதான். அப்படித்தான் இருந்தாள். அவளை மடியில் வைத்திருப்பேனா? ஆச்சரியமாக இருந்தது அவனுக்கு. பிரியமாய்ப் பழகிய இருவர் அறிமுகமே அற்றவர்களாக மீண்டும் சந்தித்திருக்கிறார்கள். வீட்டுக்குப் போன...
பிரணவன் யாருக்கும் அழைக்கவுமில்லை. பிரணவனுக்கும் யாரும் அழைக்கவில்லை. ஆர்கலியைப் பார்க்கப் பிடிக்காமல் வெளியிலேயே நின்றான். ஆனால் அங்கே, “குளிச்சிட்டு வாறதுக்கிடைல ஆரப்பா திருத்தினது?” என்று கேட்டுக்க...
“நீங்க என்ன சொன்னாலும் நான் அங்க வரமாட்டன்!” ‘இவளுக்கு எவ்வளவு சொன்னாலும் எருமை மாட்டுக்கு மேல பெய்த மழைதான்’ “நீ இப்ப வந்து வாங்கோ எண்டு சொல்லுறாய்! விளங்கினதா?” இறுக்கமான குரலில் சொல்லிவிட்டு அவர் ந...
அவனைப் பற்றிக் கேட்கும்போதெல்லாம் தன்னுடைய குடும்பத்தையும் சேர்த்தே பதில் சொல்லிக்கொண்டிருந்த பிரணவனை சுந்தரத்திற்கு மிகவுமே பிடித்தது. “அப்ப சொல்லு! வாட்டசாட்டமான ஆம்பிளையா இருக்கிறாய். நல்லா கதைக்கி...
மூன்று வயதாகியிருந்தபோதும், கொஞ்சமும் பேச்சு வராமல் இருந்தவனிடம் எதையும் விசாரித்துத் தெரிந்துகொள்ளவே முடியாமல் போயிற்று. அதற்குள், மிகவுமே கறுப்பான நிறத்தில் இருந்தவனை எட்டு வயதான சுந்தரேசன், “கருப்ப...
மஞ்சள் வெயில் மறைந்துவிட்ட அழகிய மாலைப்பொழுது. காற்றுத் தாலாட்டிக்கொண்டிருக்க, மரங்களெல்லாம் சுக மயக்கத்தில் மெல்ல அசைந்தாடிக்கொண்டிருந்தன. கிளிநொச்சியில் ஆனந்தபுரத்தில் அமைந்திருந்தது அந்த வீடு. மூன்...
